Edebi Sözlük -2

Bahsetmiştim önceden de sizlere 11. sınıfa geçtiğimi ve sayısal bölümü seçtiğimden. Sayısalcıyım ama Edebiyat aşkı geldi son 2 günde. Sanırsam öğretmenimizin konuşması etkilemişti ve konular da dikkatimi çekmişti. Dün de yeni bir projeye başlamıştım İnşallah olabildiği kadar devam etmek istiyorum. Bugünde okulda birkaç kelime ve evde kitaplardan okuduğum, baktığım satırlardan bazı kelimeler çıktı. Hepsi Edebiyat defterimin arkasında..

Kaynaklar

Ulema: Alimlerin çoğu.

Pasifize: Pasifleştirmek.

Mutasarrıf: Kendinde kullanım hakkı olan.

Maarif: Bilgi ve kültür.

Müsrif: Tutumsuz, savurgan. –Resmi tarihlerde II. Abdulhamid için bu kelime kullanılır ama ne yazık ki Abdulhamid’in bu kelimeyle yakından alakası yoktur.-

Alelade: Olağan, sıradan, bayağı.

Karakeçilli aşireti: Osmanlı’yı kuran aşirettir. (II. Abdulhamid’de bu aşirete “Has Hemşehrilerim” derdi.)

Mürg: Kuş. (Divan şiirinde sevgiliye, aşıka ait bazı özellikler kuş ile ilgili gösterilir.)

Bimar: Hasta. (Divan Edebiyatı’nda aşık, bir aşk hastasıdır.) –bu aralar acayip hastayım bende yaa-

Mihnet: Sıkıntı, üzüntü.

Jön Türkler: Bir nevi Son Osmanlılar.

Okuduğum paragraflar arasında beğendiğim bir şeyide paylaşmak istiyorum.

Sultan Abdulaziz  zamanında halk tarafından çok sevilirmiş ve onun haince öldürülüşün ardından "intihar" süsü verilmesi..  Ve vefatının ardından halk sokaklara çıkıyor, İstanbul hıçkırıklara boğuluyordu: "Babamız öldü" diye.  (Cellatların yüreği bile sızlamış) Sonra bu acı onun arkasından söylenilen bir diziyle dillere getirildi:

Seni tahttan indirdiler

Üç çifteye bindirdiler

Topkapı’ya gönderdiler

Uyan, Sultan Aziz uyan

Kan ağlıyor bütün cihan!