Çanakkale Gezim 1.

Bu arada ilk gezi yazımı yazıyorum, hayırlı olsun. 

Uzun zamandır beklediğim an gelmişti. Çanakkale'ye gezmeye gidecektik. En son 8-9 yaşındayken gittiğim için hiçbir şey hatırlamıyordum. İlk gidişim gibi bir heyecan vardı üstümde. Uzun süren araba ile yolculuk yapmayı da özlemiştim aynı anda iki şeyin de özlemini gidermiş oldum. Babam sağolsun. 

Yüksek dağların arasından :)

Ailecek bir önceki akşam heyecanlıyız elbette. Annem geleneksel olarak tüm yolculuklar öncesi yapılan azık hazırlamayı da bu yolculuktan önce yapmıştı. Tabii ki de hamur işi vardı azıkta. 1 Mayıs günü hem babam izinliydi hem de okullar tatildi. Çıktık yola. Büyükçekmece, Silivri, Gümüşyaka, Yeniçiftlik, Marmaraereğlisi, Tekirdağ, Kumbağ, E-5 karayolu yerine Şarköy'den yanlardan yanlardan, dağlardan, tepelerden doğanın güzellikleri arasında yolumuzu devam ettirmiştik. Paraşütçülerin olduğu yüksek yerlerde, virajlı yollarda yeşillikler arasında yolculuk yapmak gerçekten güzel ve eğlenceliydi. Bir de ailen yanındaysa. Cuma günü olduğundan dolayı o güzel dağ, tepelerden sonra ezan yaklaşıyordu. Cuma namazı içinde Bolayır'a doğru yöneldik. Kıldıktan sonra tabii ki de yaklaşıyorduk Yarımadaya.

Çanakkale Boğazı'na giriş... :)

İlk girişte babam eski Tanıtım Merkezi'nin yerini bildiği için oraya gittik ama taşındığını orada fark etmiştik.. Neyse orayada bir girelim dedik. Hem de arabadan çıkıp güzel havada dışarıya çıkmış olduk. Eski yer tabii, tozlu felan doğal olarak, kapatılmış. Çanakkale Savaşı'nda görev alan komutanları fotoğrafları vardı hoşuma gitmişti bu görüntü. Daha sonra orada fazla durmadan çıktık yine yola. Bu sefer yeni olan Tanıtım Merkezi'ne..

İşte Komutan reisler...

(Gelibolu'na doğru gelince yavaş yavaş hatırlıyordum önceden gelişimizi. Hele de Arıburnu'nun sahil tarafı. Hemen aklıma orası geldi. En sevdiğim, en aklımda kalan, en hoş yer orası olacaktı ki aklımda orası kalmıştı. Küçükken deniz fobim olmasına rağmen oradaki denizi beğenmiştim o zamanda. Güneşin güzel ışıklarının da sahile vurması insana eşsiz gelen güzel bir görüntü sunuyordu. Sanırsam orada sevdiğim kızla beraber yürümeyi çok isterim ilerleyen zamanlarda.O derece mükemmel yer.) Ama tabiikide Tanıtım Merkezi öncelik olduğu için oraya gittiydik önce. 

Yeni, güzel yer yapmışlardı adamlar. Babam görünce biraz şaşırdı güzel olmuş diye yorumlar felan. Sonra içeriye girdik ne var ne yok diye. Harbiden de başka insanlar var yani kalabalık vardı orada da. İçeriye gittik işte babam sordu ne var diye. Film mi ne izleniyormuş galiba o güne kalmamıştı hiç bilet diğer günün biletleri dahi bitmişti. Film yerine müzeye girdik bizde. Müze tabiiki doğal olarak savaşta yer almış her şeyin maketini barındırıyor içerisinde. Cidden insan girip oradakileri görünce hafif gülümsüyor, duygulanıyor. Duygu karışıklığı yaşayabilir her Türk insanı orada. İşte müzede çektiğim bazı fotoğraflar;

g3 gibi bir silah, eski meski ama zamanında neydi

Düşman askerleri karaya inmeye çalışıyorlardı.

Müzeyi dolaştıktan sonra Tanıtım Merkezi'nin etrafını gezdik bir şehidin daha vefat ettiği yerinde mezarı var idi. Dualarımızı arkasından yollayıp fotoğraflar çekindik Tanıtım Merkezi'nin önünde. Yani cidden hava o kadar güzel ki iyi ki gelmişiz deyiverdim.

Oradan çıktıktan sonra tabii yine heyecan, Arıburnu'na doğru gidiyorduk. Babama hafiften sorular soruyordum baba ne taraftı, nasıldı. Arıburnu'na doğru giderken adayı döndük tabii Kuzey'e doğru yol alınıyor. Arıburnu'na yaklaştığımızda araba ile izledik oraları. ''Ya anne denizi görüyor musun ne kadar güzel içi gözüküyor.'' gibi cümleler kuruyordum. ''Hadi oğlum sen o zaman in, yüz biz gidelim, gelince seni alırız'' gibi cümlelerini de karşılık olarak alıyordum. Tabii ki orada arabadan inmedim yukarıdan daha güzel gözüktüğünü söylediler bana bende peki deyip 57. Alay'a doğru yol aldık.

Arkadaki koy'un manzarası müthişti.

 Evet yol yakın belki ama nasıl kalabalık. Oraya o sıcakta çok fazla insan gelmişti. Sanarsınız ki tüm Türkiye orada. Çok fazla kalabalık vardı cidden. Babam hariç arabadaki herkes çıktık. Yürüyerek 57. alaya doğru araçların yanından yürüye yürüye ilerledik. Araçlar zaten İstanbul'daki Mahmutbey gişelerindeki vaziyeti almışlar gibiydi. 57. Alay'a varmadan sola giden yola doğru yöneldik. Gavurların mezarı vardı. Onun orasında Arıburnu'nun önünü gören çok güzel bir manzara vardı. Doya doya oraya baktım ben. Ama var ya ne kadar güzeldi. Güneşin aydınlık ışıkları, gökyüzünün maviliği, olduğu denize yansıyordu. Kumsala da güzel bir şekilde ışınlar geliyordu. Oradaki koyda olan görüntü insanı kendisinden alıyordu.